تحلیل گزارشات سالهای ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ سازمان ملل که با عنوان پایداری و توسعه‌یافتگی ایران در جهان توسط کمیسیون توسعه پایدار و محیط زیست اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران منتشر گردیده، بیانگر این است که کشور ما در حوزه‌هایی که با خرج کردن منابع می‌توان پیشرفت کرد، نظیر فراگیری نظام آموزش و خصوصا آموزش عالی، فراگیری نظام بهداشت، فراگیری زیرساختهایی نظیر راه، آب و انرژی، توانسته در جهان به رتبه‌هایی عالی دست یابد، در عوض هر کجا که نیازمند مشارکت شهروندان است وضعیتمان مطلوب نیست. بر این اساس ضرورت دارد نظام حکمرانی کشور تمرکز خود را در قانون برنامه توسعه هفتم بر روی «توسعه مشارکت محور» قرار دهد.
